Het was ergens eind jaren ’90, voordat de binnenstad van Amsterdam zich volledig overgaf aan toeristische kaaswinkels en Nutella-toko’s. Ik werkte ik de Warmoesstraat, en de buurt ademde nog iets van de mooie maar ruwe jaren ’80. Er hing een rauwheid, een soort magische sfeer die je tegenwoordig tevergeefs zoekt. Daar, middenin die verweven chaos van het – voor mij – oude Amsterdam, stond Het Karbeel. Een plek waar je nog een stevig ontbijt kon krijgen zonder het gevoel dat je een gimmick aan het eten was. Daar, at ik mijn eerste Engelse muffins.
Het was daar, aan een houten tafel met uitgesleten randen, dat ik mijn eerste echte Engelse muffin at. Nee, niet eens bij één van de destijds vele door Engelsen gerunde coffeeshops of bars. En nee, niet de supermarktversie in een plastic zakje die meer op een spons leek, maar een warme, goudbruine schijf vol belofte. Ik weet nog hoe het rook: boterig, een vleugje geroosterde bloem, en iets wat deed denken aan huiselijkheid, maar dan met een randje avontuur.
Dit was niet zomaar ontbijt, dit was een moment.
De Warmoesstraat was destijds nog niet de glossy toeristische trekpleister die het nu is. Ja, het was er toeristisch. Natuurlijk. Maar de echo van het verleden hing er nog, in de krappe steegjes en de en met neon verlichtte ramen. Het was een plek waar je de verhalen bijna kon horen, gefluisterd tussen de bakstenen. En ergens in die setting proefde ik een muffin die simpel maar perfect was. Met een klodder gezouten boter en een scheut honing wist ik: dit was niet zomaar ontbijt, dit was een moment.
Greet! Volgens mij heette ze Greet.
Terwijl ik dit schrijf moet ik de hele tijd denken aan wat voor mij hét gezicht van die zaak was, Het Karbeel. Een vrouw van tussen de 40 en 50 met kort blond geblondeerd haar en, strakke eyeliners, een tikkeltje steng overkomen maar oh zo vriendelijk en warm. Een beetje lerares type jaren ’86. Streng maar lief, en roken als een ketter. En zo klonk ze ook… Maar het was altijd weer heerlijk om ’s ochtend voor alle drukte de Warmoesstraat in de wandelen en door Greet te worden begroet. Sh*t, heette ze nou Greet…?
Engelse muffins zijn niet alleen een ontbijtbroodje.
Anyway… Engelse muffins zijn niet alleen een ontbijtbroodje; ze zijn een canvas. Een gebakken eitje met gesmolten kaas? Natuurlijk. Jam of met wat heerlijke honing? Absoluut. Of misschien gewoon met roomboter, want eerlijk gezegd hebben ze niets meer nodig dan dat. Maar wat deze muffins echt speciaal maakt, is het proces van het maken. Het is een oefening in geduld, precisie en een beetje magie.
Engelse muffins hebben sindsdien in elk geval een bijzondere plek in mijn hart èn in mijn keuken gekregen. Niet omdat ze chic of ingewikkeld zijn, maar juist omdat ze dat niet zijn. Het maken ervan is een klein ritueel van geduld en aandacht, een herinnering dat zelfs in de eenvoud iets bijzonders kan schuilen. Elke keer dat ik het deeg kneed* en de geur van griesmeel opwarmt in de pan, waan ik me weer even in die warme hoek van Het Karbeel, in een Warmoesstraat die toen nog iets van haar ziel intact had. *Lees: laat kneden in de KitchenAid Artisan, met een deeghaak.
Het recept voor Engelse muffins
Hier is het recept, met liefde gedeeld. Misschien brengt het je ook even terug naar een plek en tijd die je koestert, of creëert het een nieuwe herinnering. Want dat is wat eten doet: het verbindt ons met waar we zijn geweest, en met wat er nog komt.
Dus haal die ingrediënten in huis, en neem morgenochtend de tijd. Laat de magie van eenvoud je keuken vullen. Want als zelfs een muffin je mee terug kan nemen in de tijd, dan is dat toch alles wat eten hoort te zijn. Goeiemorgen en bon appetit!
Engelse muffins
Equipment
- 1 Keukenmixer Bijvoorbeeld KitchenAid Artisan
- 1 Pan met ruime, platte bodem
- 1 Deegroller
- 1 Uitsteekvorm Met een beker of glas lukt het ook prima
Ingrediënten
- 450 Gram Tarwebloem
- 250 Gram Volle melk
- 50 Gram Roomboter Ongezouten
- 10 Gram Gedroogde gist Of 30 gram verse gist
- 1 Theelepel Zout
- 1 Theelepel Suiker
Instructies
- Maak de melk een beetje warm in een steelpannetje en smelt de boter erin.
- Doe alle droge ingrediënten in de mixer kom en giet de lauwwarme melk met daarin gesmolten boter erbij.
- Meng alle ingrediënten goed gedurende 5 minuten met de deeghaak.
- Laat afgedekt 20/30 minuten rijzen (tot verdubbeld in grootte)
- Bestrooi je werkblad met fijn griesmeel en rol het deeg met een deegroller uit naar de juiste dikte (1½ à 2 cm)
- Steek nu met een uitsteekvorm (kookring) 8 schijfjes van ca. 8 cm doorsnede en 1½ à 2 cm dik.
- Laat nog 20/30 minuten afgedekt rijzen. Ze moeten wat groter worden en ongeveer verdubbelen in dikte.
- Neem een pan, wat voor pan dan ook. Met of zonder antiaanbaklaag, RvS, plaatstaal. Als het maar een pan met een platte bodem is. Verhit de pan voor op halfhoog vuur en strooi er nog een beetje griesmeel in. Leg de schijfjes deeg erin en bak ze gaar en goudbruin in ca. twee tot drie minuutjes aan iedere zijde.
- Als de muffins wèl mooi gekleurd en gaar zijn aan de buitenkant, maar van binnen nog wat plakkerig en niet helemaal gaar aanvoelen kun je ze afbakken in de oven. 5 tot 10 minuutjes op 190°C.
- Je kunt de muffins goed verpakt (liefst vacuum) invriezen en dus een batch maken voor later.
- Heerlijk met een gebakken eitje, ham en kaas. Ook erg lekker met alleen wat roomboter en een goede kaas. Of met honing, jam, wat jij lekker vindt.
- Goeiemorgen en bon appetit!
