Budget comfortfood: macaroni met frikandel en Broodje Anja

Mijn vader was leraar op een basisschool, later “hoofd” en uiteindelijk “directeur.” Hij was een man die structuur en stabiliteit uitstraalde, een echte hoeksteen van onze familie. Mijn moeder, Anja, was net zo’n kracht: praktisch, warm, en met een talent om van weinig iets moois te maken. In de jaren ’70 en ’80 hadden we het niet breed, dat is waar, maar als kind merk je daar niets van als je ouders meesters zijn in creativiteit en liefde. Onze tafel was altijd gevuld, al dan niet met budget comfortfood, ons huis altijd warm, en door hun inventiviteit leek het alsof er nooit iets ontbrak. Het waren geen jaren van luxe, maar wel van overvloed in de dingen die ertoe deden.

Neem nou de macaroni. Geen gedoe met verse basilicum of Parmigiano Reggiano. Nee, dit was de ziel van budgetkoken. De goedkoopste boogjespasta die je kon vinden, liefst uit de aanbieding. Een klodder ketchup, een blik tomatenpuree, een bouillonblokje dat je halve leven in de kast lag, en het pièce de résistance: in stukjes gesneden frikandel. Geen vlees van Wagyu-runderen, maar goedkoop, lekker, en functioneel. Het was geen culinaire prestatie. Het was overleven. En stiekem, het smaakte fantastisch. Check hier het volledige verhaal en recept van de macaroni met stukjes frikandel.

Dan is er het “Broodje Anja.” Een naam met een verhaal, net zoals het broodje zelf. Mijn moeder heet Anja. Toevallig betekent dat in het Hongaars ‘moeder’. Toeval, maar ergens passend. Want dit broodje was haar creatie. Een ode aan eenvoud en smaak.

Het begon met een wit bolletje, zacht en simpel. Een laag mayo als de basis, gevolgd door knapperige kropsla, schijfjes komkommer, dunne uienringen, en – als je het aandurfde – een plak tomaat. Ik niet. Peper, zout, een vleugje knoflookpoeder, en dan de headliner: een frikandel, door het midden en daarna in de lengte gesneden. Vier halve halfjes, perfect passend. Tot slot een extra lik mayo en een scheut chilisaus, voor dat beetje pit. Dat was het. Geen chique ingrediënten, geen opsmuk. Maar als je er een hap van nam, voelde je de ziel van mijn moeder in elk stukje. Nu hoor ik je denken: ” Doe effe normaal, man! ’t Is een broodje frikandel met wat konijnenvoer.” Niet voor ons, my friend. Niet voor ons.

Vooral mijn neef en nicht Michel en Monique – kinderen van mijn moeder’s zus tante Mary – hielden van het broodje. Het werd traditie. Iedere keer dat ze op bezoek kwamen, stond het Broodje Anja op tafel. Het was geen Michelin-ster, maar het had iets veel waardevollers: een smaak die herinneringen oproept aan een warme keuken, een liefdevol gezin, en simpele momenten van puur geluk. Budget comfortfood ten top.

Lees hieronder het recept voor mijn moeder’s Broodje Anja. Het recept voor de budget macaroni met frikandel zal ik in de volgende post met je delen. Stay tuned.